Zacznijmy od idei


Wbrew pozorom nie będę tu opowiadał o pewnej sieci komórkowej, a o samej idei przesyłania wiadomości tekstowych. Zaczęła ona funkcjonować w 1833 roku , kiedy to Carl Friedrich Gauss i Wilhelm Webber zbudowali telegram, czyli pierwsze urządzenie do przesyłania wiadomości tekstowych na znaczne odległości. Idea ta została odstawiona na dalszy plan w 1892 roku, gdy Alexander Graham Bell wykonał pierwszą rozmowę głosową. Wiadomości tekstowe jednak nie umarły, a jedynie czasowo straciły na znaczeniu.

Przejdźmy do lat 80

W 1985 roku powrócono do konceptu przesyłania wiadomości tekstowych przy okazji prac nad działającym do dziś standardem GSM. Co prawda istniała wtedy analogowa telefonia komórkowa (oczywiście nie w Polsce), jednak było to rozwiązanie nierozwojowe. Wracając do tematu – Friedhelm Hillebrand, szef organizacji Global System for Mobile Comunications (GSMA) chciał stworzyć coś w rodzaju elektronicznej pocztówki. Obliczył, że przeciętnie mieści się na niej 150 znaków, dodał 10 na zapas i po przeliczeniu na kod binarny dało to 1120 bitów, ograniczenie istniejące do dzisiaj.

Pierwsza wiadomość SMS


Ostatecznie koncept wiadomości SMS mocno się zmienił, operatorzy chcieli wykorzystać go do przesyłania klientom informacji awariach sieci, dostępnych ofertach i wystawionych rachunkach. Pierwszą wiadomość SMS wysłał w 1992 roku Neil Papworth, pracownik sieci Vodafone. Jej treść to:

Merry Christmas

Klienci wyrażali duże zainteresowanie nową usługą i zaledwie rok później fiński operator Radiolinja wprowadził możliwość przesyłania wiadomości między użytkownikami sieci. Tu ważna uwaga – nie istniała wówczas możliwość wysyłania SMS-ów do użytkowników innej sieci, technologia ta nie była do końca ustandaryzowana. Na tę możliwość abonenci musieli poczekać do 1999 roku. Podjęto się próby backportowania SMS-ów do starszej sieci NMT, jednak bezskutecznie. Nie rozwijano już tego standardu, a producenci telefonów nie mogli dojść do porozumienia, w związku z czym powstało kilka standardów analogowych SMS-ów, oczywiście niekompatybilnych ze sobą.

Zobacz też:  Qualcomm Snapdragon, MediaTek, Spreadtrum – który procesor najlepszy do telefonu?

Garść ciekawostek technicznych

We wczesnej sieci GSM można było wyróżnić kanał głosowy do prowadzenia rozmów i kanał sygnalizacyjny, którym przesyłane są informacje o stanie sieci, nawiązywane jest połączenie z innym nadajnikiem itp. Wiadomości SMS były przesyłane tym drugim, dzięki czemu możliwe było SMS-owanie podczas prowadzenia rozmowy.

Tak jak już wspominałem, wiadomość SMS jest ograniczona do 1120 bitów. Początkowo używano kodowania 7-bitowego, przy którym możliwe była zapisanie 160 znaków. Wadą tego kodowania było ograniczenie tylko do znaków angielskiego alfabetu. Dziś używane jest kodowanie 16-bitowe, które ogranicza wiadomość do 70 znaków, ale za to pozwala na zapisanie znaków z dowolnego alfabetu.

Nie każdy o tym wie, ale wiadomość widoczna na ekranie telefonu nie jest całą jej zawartością. Poza polem tekstowym znajduje się tam numer centrum SMS, numer telefonu nadawcy (czasem zastępuje się go tekstem), typ wiadomości, jej długość, użyte kodowanie oraz datę i godzinę nadania.

SMS-y pozwalały też na przesyłanie niewielkich multimediów. Możliwe jest wysłanie czarno-białej grafiki, animacji i dzwonków monofonicznych w formacie iMelody. Długość takiego dzwonka została ograniczona do 128 bajtów.